افترا و توهین یک جرم حقوقی است که می تواند آسیب جدی به اعتبار و آبروی شخص قربانی وارد کند. شکایت از افترا و توهین میتواند به صورت شخصی یا کیفری انجام شود. در صورتی که شخصی به دیگری افترا یا توهین کند، شاکی میتواند به صورت شخصی، از او شکایت کیفری کند. در این صورت، شاکی باید دادخواستی به دادگاه صالح تقدیم کند و در دادخواست خود، جرم افترا یا توهین را که به او نسبت داده شده را ذکر کند.
در صورتی که افترا یا توهین به صورت کتبی یا به وسیله وسایل ارتباط جمعی منتشر شود، شاکی میتواند علاوه بر شکایت شخصی، از بنابراین، لازم است که افراد در بیان مطالب خود دقت کنند و از نسبت دادن اتهامات دروغین به دیگران خودداری کنند. در صورت توهین و افترا، بهتر است از یک وکیل متخصص کیفری کمک بگیرید تا روند شکایت شما به درستی انجام شود.
تعریف حقوقی توهین و افترا
افترا در لغت به معنای دروغ بستن و بهتان زدن است. در اصطلاح حقوقی، توهین و افترا عبارت است از نسبت دادن صریح عمل مجرمانه، برخلاف حقیقت و واقع به شخص یا اشخاص معین با یکی از روش های مذکور در قانون، مشروط بر اینکه صحت عمل مجرمانه نسبت داده شده، در نزد مراجع قضایی ثابت نشود.
انواع توهین و افترا
افترا را می توان بر اساس روش ارتکاب به دو نوع تقسیم کرد:
- افترای شفاهی: افترای شفاهی زمانی رخ می دهد که عمل مجرمانه به صورت شفاهی، به وسیله جملات بیان شود یا با اشاره های بدنی به دیگری نسبت داده شود.
- افترای رسانه ای: افترای رسانه ای زمانی رخ می دهد که عمل مجرمانه به صورت نوشتاری یا به اشکال پایدار دیگر مانند نامه ها، مقالات، روزنامه، تصویرهای گرافیکی، صداهای ضبط شده، پخش در رادیو و تلویزیون، ایمیل و موارد مشابه به دیگری نسبت داده شود.
تفاوت توهین ساده و توهین مشدد
- مورد توهین: توهین ساده، هرگونه رفتاری است که موجب هتک حرمت و اعتبار شخص دیگری شود. توهین مشدد، توهینی است که با دشنام، فحاشی، سب، لعن یا نسبت دادن صفاتی که موجب هتک حیثیت و اعتبار اجتماعی شود، همراه باشد.
- شخصیت طرف مقابل: توهین ساده، مطلق است و به شخصیت طرف مقابل بستگی ندارد. توهین مشدد، نسبی است و به شخصیت طرف مقابل بستگی دارد.
- میزان مجازات: مجازات توهین ساده، جزای نقدی درجه شش تا هفت است. مجازات توهین مشدد، حبس از یک سال تا دو سال است.
در قانون مجازات اسلامی ایران، توهین ساده در ماده 608 و توهین مشدد در ماده 609 قانون مجازات اسلامی تعریف شده است.
ماده 608 قانون مجازات اسلامی
توهین به افراد، از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک، چنانچه موجب حد قذف نباشد به مجازات شلاق تا 74 ضربه و یا پنجاه هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد بود.
ماده 609 قانون مجازات اسلامی
هر کس با توجه به سمت یا موقعیت خاص شخصی که به او توهین میکند، مرتکب توهین شود، به نحوی که نتوان آن را حمل بر توهین ساده کرد، به مجازات حبس از یک تا دو سال محکوم خواهد شد.
به عنوان مثال، اگر شخصی به دیگری بگوید «تو احمق هستی»، این یک توهین ساده است. اما اگر شخصی به مقام دولتی بگوید «تو خائن هستی»، این یک توهین مشدد است، زیرا نسبت دادن خائن بودن به یک مقام دولتی، موجب هتک حیثیت و اعتبار اجتماعی او میشود.
تفاوت افترای شفاهی و رسانه ای
تفاوت اصلی بین افترای شفاهی و رسانه ای در این است که در مورد افترای شفاهی، شاکی باید آسیب هایی را که به اعتبار و آبروی او وارد شده، اثبات کند. اما در مورد افترای رسانه ای، آسیب های وارد شده به اعتبار و آبروی شاکی مفروض هستند و دادگاه بدون نیاز به اثبات این آسیب ها، حکم محکومیت را صادر می کند.
رسیدگی به افترا
جلسات دادرسی که به منظور رسیدگی به افترا تشکیل می شوند، می توانند فقط با حضور قاضی یا با حضور قاضی و هیأت منصفه تشکیل شوند.
- رسیدگی با حضور قاضی: در این حالت، رسیدگی به افترا توسط قاضی انجام می شود و هیأت منصفه دخالتی در آن ندارد.
- رسیدگی با حضور قاضی و هیأت منصفه: در این حالت، رسیدگی به افترا توسط قاضی و هیأت منصفه انجام می شود. در این حالت، هیأت منصفه وظیفه دارد که تصمیم بگیرد که آیا عمل مجرمانه نسبت داده شده، واقع شده است یا خیر.
رسیدگی به توهین و افترا در مطبوعات
بر اساس قانون، هر جرم رسانه ای باید توسط هیأت منصفه رسیدگی شود. هیأت منصفه در این حالت باید از افراد مختلف با دیدگاه های مختلف تشکیل شود تا تصمیمی عادلانه اتخاذ شود. با توجه به اینکه همیشه رسانهها از سیستم حقوقی به شدت قوی برخوردار هستند از یک وکیل کیفری تهران استفاده کنید.
شرایط تحقق افترا
افترا عبارت است از نسبت دادن صریح عمل مجرمانه، برخلاف حقیقت و واقع به شخص یا اشخاص معین با یکی از روش های مذکور در قانون، مشروط بر اینکه صحت عمل مجرمانه نسبت داده شده، در نزد مراجع قضایی ثابت نشود.
برای تحقق افترا، چهار شرط زیر لازم است:
- اتهام افترا: گفته یا نوشته ای که به دیگری نسبت داده می شود، باید اتهامی باشد که جنبه مجرمانه داشته باشد. به عنوان مثال، نسبت دادن جرایمی مانند قتل، سرقت، کلاهبرداری، فساد مالی و غیره به دیگری، می تواند افترا باشد.
- نسبت دادن اتهام به دیگری: گفته یا نوشته ای که به دیگری نسبت داده می شود، باید مشخص باشد که مربوط به چه کسی است. به عنوان مثال، اگر گفته شود “فلانی دزد است”، بدون اینکه مشخص شود منظور چه کسی است، نمی تواند افترا باشد.
- انتشار اتهام: گفته یا نوشته ای که به دیگری نسبت داده می شود، باید به دیگری غیر از شخص مورد اتهام منتقل شود. به عنوان مثال، اگر کسی به طور خصوصی به دیگری بگوید که فلانی دزد است، نمی تواند افترا باشد.
- ضرر به اعتبار و آبروی دیگری: گفته یا نوشته ای که به دیگری نسبت داده می شود، باید موجب ضرر به اعتبار و آبروی او شود. به عنوان مثال، اگر گفته شود “فلانی زناکار است”، این گفته می تواند موجب ضرر به اعتبار و آبروی او شود.
دفاع از اتهام افترا
متهم به افترا می تواند با یکی از روش های زیر از اتهام خود دفاع کند:
- اثبات صحت اتهام: اگر متهم بتواند اثبات کند که اتهامی که به دیگری نسبت داده است، صحت دارد، دیگر افترا محسوب نمی شود.
- اثبات عدم قصد متهم: اگر متهم بتواند اثبات کند که قصد نسبت دادن اتهام به دیگری را نداشته است، یا اینکه قصدش این بوده که حقیقت را بیان کند، می تواند از اتهام افترا تبرئه شود.
- اثبات اینکه اتهام به عنوان شوخی یا اظهار نظر شخصی بیان شده است: اگر متهم بتواند اثبات کند که اتهام را به عنوان شوخی یا اظهار نظر شخصی بیان کرده است، نمی تواند افترا محسوب شود.
- اثبات اینکه اتهام در دفاع از خود یا دیگری بیان شده است: اگر متهم بتواند اثبات کند که اتهام را در دفاع از خود یا دیگری بیان کرده است، نمی تواند افترا محسوب شود.
آنچه شاکی برای اثبات افترا باید ثابت کند
افترا عبارت است از نسبت دادن صریح عمل مجرمانه، برخلاف حقیقت و واقع به شخص یا اشخاص معین با یکی از روش های مذکور در قانون، مشروط بر اینکه صحت عمل مجرمانه نسبت داده شده، در نزد مراجع قضایی ثابت نشود.
برای اثبات افترا، شاکی باید چهار شرط زیر را ثابت کند:
- اتهام افترا: شاکی باید ثابت کند که گفته یا نوشته ای که به او نسبت داده شده، اتهامی است که جنبه مجرمانه داشته باشد. به عنوان مثال، نسبت دادن جرایمی مانند قتل، سرقت، کلاهبرداری، فساد مالی و غیره به دیگری، می تواند افترا باشد.
- نسبت دادن اتهام به شاکی: شاکی باید ثابت کند که گفته یا نوشته ای که به او نسبت داده شده، مشخصاً به او اشاره دارد. به عنوان مثال، اگر گفته شود “فلانی دزد است”، بدون اینکه مشخص شود منظور چه کسی است، نمی تواند افترا باشد.
- انتشار اتهام: شاکی باید ثابت کند که گفته یا نوشته ای که به او نسبت داده شده، به دیگری غیر از شخص مورد اتهام منتقل شده است. به عنوان مثال، اگر کسی به طور خصوصی به دیگری بگوید که فلانی دزد است، نمی تواند افترا باشد.
- ضرر به اعتبار و آبروی دیگری: شاکی باید ثابت کند که گفته یا نوشته ای که به او نسبت داده شده، موجب ضرر به اعتبار و آبروی او شده است. به عنوان مثال، اگر گفته شود “فلانی زناکار است”، این گفته می تواند موجب ضرر به اعتبار و آبروی او شود.
دفاع از اتهام افترا
متهم به افترا می تواند با یکی از روش های زیر از اتهام خود دفاع کند:
- اثبات صحت اتهام: اگر متهم بتواند اثبات کند که اتهامی که به دیگری نسبت داده است، صحت دارد، دیگر افترا محسوب نمی شود.
- اثبات عدم قصد متهم: اگر متهم بتواند اثبات کند که قصد نسبت دادن اتهام به دیگری را نداشته است، یا اینکه قصدش این بوده که حقیقت را بیان کند، می تواند از اتهام افترا تبرئه شود.
- اثبات اینکه اتهام به عنوان شوخی یا اظهار نظر شخصی بیان شده است: اگر متهم بتواند اثبات کند که اتهام را به عنوان شوخی یا اظهار نظر شخصی بیان کرده است، نمی تواند افترا محسوب شود.
- اثبات اینکه اتهام در دفاع از خود یا دیگری بیان شده است: اگر متهم بتواند اثبات کند که اتهام را در دفاع از خود یا دیگری بیان کرده است، نمی تواند افترا محسوب شود.
نکته: در مورد افترای رسانه ای، شاکی نیازی به اثبات ضرر به اعتبار و آبروی خود ندارد.
مراحل شکایت توهین و افترا
برای شکایت کیفری از توهین و افترا، باید مراحل زیر را طی کنید:
-
جمع آوری مدارک: اولین قدم در شکایت از توهین و افترا، جمع آوری مدارک مربوط به موضوع است. این مدارک می تواند شامل موارد زیر باشد:
- متن یا صدای گفته یا نوشته ای که به شما نسبت داده شده است.
- شهادت شهود.
- گزارش پزشکی در صورت وجود آسیب جسمی یا روحی.
-
تهیه شکواییه: پس از جمع آوری مدارک، باید شکواییه ای خطاب به دادسرای محل وقوع جرم تنظیم کنید. در شکواییه باید موارد زیر را ذکر کنید:
- نام و نام خانوادگی شما و متهم.
- تاریخ و محل وقوع جرم.
- شرح جرم.
- ادله و مدارک شما.
-
تقدیم شکواییه به دادسرا: پس از تنظیم شکواییه، باید آن را به دادسرای محل وقوع جرم تحویل دهید. دادسرا پس از بررسی شکواییه، تصمیم می گیرد که آیا پرونده را برای رسیدگی به دادگاه ارسال کند یا خیر.
-
رسیدگی در دادگاه: در صورت ارسال پرونده به دادگاه، رسیدگی به آن توسط یک قاضی یا هیأت منصفه انجام می شود. در دادگاه، شما باید مدارک خود را ارائه دهید و شهادت دهید. متهم نیز می تواند از حق دفاع خود استفاده کند و مدارک خود را ارائه دهد.
-
صدور حکم: پس از بررسی مدارک و شهادت طرفین، قاضی یا هیأت منصفه حکم خود را صادر می کند. در صورت احراز توهین یا افترا، متهم به مجازات محکوم می شود.
مجازات توهین و افترا
مجازات توهین و افترا در قانون مجازات اسلامی ایران به شرح زیر است:
- توهین: مجازات توهین، جزای نقدی درجه شش تا 7 است.
- افترا: مجازات افترا، حبس از دو ماه تا دو سال یا شلاق تا 74 ضربه است.
نکته: در صورت افترای رسانه ای، شاکی نیازی به اثبات ضرر به اعتبار و آبروی خود ندارد. در این صورت، متهم به حداکثر مجازات محکوم می شود.
نکات مهم در شکایت از توهین و افترا
- برای شکایت کیفری از توهین و افترا، باید ظرف مدت 6 ماه از تاریخ وقوع جرم، اقدام کنید.
- اگر شکایت شما به دادگاه ارجاع شود، باید در دادگاه حاضر شوید و شهادت دهید.
- اگر مدارک کافی برای اثبات ادعای خود نداشته باشید، ممکن است شکایت شما رد شود.
ایا توهین و افترا جرم کیفری است؟ مجازات ان چیست؟
بله، توهین و افترا جرم کیفری است و باید از یک وکیل بسیار متخصص کیفری استفاده کرد. توهین عبارت است از هر نوع رفتاری که موجب هتک حرمت و اعتبار شخص دیگری شود. افترا نیز عبارت است از نسبت دادن اتهامی که جنبه مجرمانه دارد به دیگری، بدون اینکه آن اتهام ثابت شود. مجازات توهین و افترا در قانون مجازات اسلامی ایران به شرح زیر است:
- توهین: مجازات توهین، جزای نقدی درجه شش تا 7 است.
- افترا: مجازات افترا، حبس از دو ماه تا دو سال یا شلاق تا 74 ضربه است.
نکته: در صورت افترای رسانه ای، شاکی نیازی به اثبات ضرر به اعتبار و آبروی خود ندارد. در این صورت، متهم به حداکثر مجازات محکوم می شود.
به عنوان مثال، اگر کسی به دیگری بگوید “تو دزد هستی”، این گفته توهین تلقی می شود و مرتکب آن به مجازات توهین محکوم می شود. اگر کسی به دیگری بگوید “تو به قتل فلانی اعتراف کرده ای”، این گفته افترا تلقی می شود و مرتکب آن در صورت ثابت نشدن اتهام به قتل، به مجازات افترا محکوم می شود.
البته، در برخی موارد، توهین و افترا ممکن است جنبه مدنی نیز داشته باشد. به عنوان مثال، اگر کسی به دیگری توهین کند و موجب ضرر مالی یا معنوی او شود، شاکی می تواند علاوه بر شکایت کیفری، از متهم به صورت حقوقی نیز شکایت کند.
درجه مجازات حبس توهین مشدد
درجه مجازات حبس توهین مشدد، درجه هشت است. توهین مشدد، توهینی است که با دشنام، فحاشی، سب، لعن یا نسبت دادن صفاتی که موجب هتک حیثیت و اعتبار اجتماعی شود، همراه باشد. در قانون مجازات اسلامی ایران، مجازات ها بر اساس درجه بندی به هشت درجه تقسیم شده اند. درجه یک مجازات شدیدترین و درجه هشت مجازات خفیف ترین است.
حبس درجه هشت، حبسی است که مدت آن از یک سال تا دو سال است. بنابراین، در صورت ارتکاب توهین مشدد، مرتکب به حبس از یک سال تا دو سال محکوم می شود.
توهین و افترا مجازی یا پیامکی
توهین و افترا، از جمله جرایمی هستند که می توانند در فضای مجازی یا از طریق پیامک نیز رخ دهند. توهین عبارت است از هر نوع رفتاری که موجب هتک حرمت و اعتبار شخص دیگری شود. افترا نیز عبارت است از نسبت دادن اتهامی که جنبه مجرمانه دارد به دیگری، بدون اینکه آن اتهام ثابت شود.
در فضای مجازی، توهین و افترا می تواند از طریق ارسال پیام های حاوی توهین یا افترا، انتشار تصاویر یا فیلم های توهین آمیز یا افتراآمیز، یا ایجاد صفحه یا گروهی در شبکه های اجتماعی برای توهین یا افترا به دیگری، صورت گیرد.
قابلیت پیگیری توهین و افترا مجازی یا پیامکی
توهین و افترا مجازی یا پیامکی، همانند توهین و افترای عادی، جرم است و قابل پیگیری می باشد. برای پیگیری توهین و افترای مجازی یا پیامکی، باید مراحل زیر را طی کنید:
-
جمع آوری مدارک: اولین قدم در پیگیری توهین و افترای مجازی یا پیامکی، جمع آوری مدارک مربوط به موضوع است. این مدارک می تواند شامل موارد زیر باشد:
- متن یا صدای پیام حاوی توهین یا افترا.
- تصاویر یا فیلم های توهین آمیز یا افتراآمیز.
- اسکرین شات صفحه یا گروهی که برای توهین یا افترا ایجاد شده است.
-
تهیه شکواییه: پس از جمع آوری مدارک، باید شکواییه ای خطاب به دادسرای محل وقوع جرم تنظیم کنید. در شکواییه باید موارد زیر را ذکر کنید:
- نام و نام خانوادگی شما و متهم.
- تاریخ و محل وقوع جرم.
- شرح جرم.
- ادله و مدارک شما.
-
تقدیم شکواییه به دادسرا: پس از تنظیم شکواییه، باید آن را به دادسرای محل وقوع جرم تحویل دهید. دادسرا پس از بررسی شکواییه، تصمیم می گیرد که آیا پرونده را برای رسیدگی به دادگاه ارسال کند یا خیر.
-
رسیدگی در دادگاه: در صورت ارسال پرونده به دادگاه، رسیدگی به آن توسط یک قاضی یا هیأت منصفه انجام می شود. در دادگاه، شما باید مدارک خود را ارائه دهید و شهادت دهید. متهم نیز می تواند از حق دفاع خود استفاده کند و مدارک خود را ارائه دهد.
-
صدور حکم: پس از بررسی مدارک و شهادت طرفین، قاضی یا هیأت منصفه حکم خود را صادر می کند. در صورت احراز توهین یا افترا، متهم به مجازات محکوم می شود.
مجازات توهین و افترا مجازی یا پیامکی
مجازات توهین و افترا مجازی یا پیامکی، همانند توهین و افترای عادی، در قانون مجازات اسلامی ایران به شرح زیر است:
- توهین: مجازات توهین، جزای نقدی درجه شش تا 7 است.
- افترا: مجازات افترا، حبس از دو ماه تا دو سال یا شلاق تا 74 ضربه است.
نکته: در صورت افترای رسانه ای، شاکی نیازی به اثبات ضرر به اعتبار و آبروی خود ندارد. در این صورت، متهم به حداکثر مجازات محکوم می شود.
نکات مهم در پیگیری توهین و افترای مجازی یا پیامکی
- برای پیگیری توهین و افترای مجازی یا پیامکی، باید ظرف مدت 6 ماه از تاریخ وقوع جرم، اقدام کنید.
- اگر شکایت شما به دادگاه ارجاع شود، باید در دادگاه حاضر شوید و شهادت دهید.
- اگر مدارک کافی برای اثبات ادعای خود نداشته باشید، ممکن است شکایت شما رد شود.
- توصیه می شود که در صورت توهین یا افترای مجازی یا پیامکی، از یک وکیل متخصص کمک بگیرید تا روند شکایت کیفری شما به درستی انجام شود.
مزاحمت تلفنی در توهین پیامکی، جرم مستقل نیست
در ارتکاب بزه توهین از طریق ارسال پیامک، مزاحمت تلفنی، جرم مستقل محسوب نمی شود. در قانون مجازات اسلامی ایران، مزاحمت تلفنی عبارت است از هرگونه تماس تلفنی یا ارسال پیامک که موجب اذیت و آزار یا سلب آسایش و آرامش دیگری شود. توهین پیامکی نیز عبارت است از ارسال پیامک حاوی توهین به دیگری.
در صورتی که توهین از طریق ارسال پیامک، موجب مزاحمت تلفنی نیز شود، این دو جرم، یک جرم واحد محسوب می شوند و مرتکب به مجازات توهین محکوم می شود. برای مثال، اگر شخصی با ارسال پیامک به دیگری بگوید “تو بیشرف هستی”، علاوه بر اینکه مرتکب توهین شده است، موجب مزاحمت تلفنی نیز شده است. در این صورت، مرتکب به مجازات توهین، که جزای نقدی درجه شش تا 7 است، محکوم می شود.
علت این امر آن است که در توهین پیامکی، ارسال پیامک، تنها وسیله ارتکاب جرم توهین است. بنابراین، مزاحمت تلفنی، عنصر مادی مستقلی محسوب نمی شود.
توهین و قذف چه تفاوتی دارد؟
توهین و قذف هر دو از جمله جرائمی هستند که به حیثیت و شخصیت افراد لطمه میزنند، اما تفاوتهای اساسی بین این دو جرم وجود دارد. توهین در لغت به معنای «اذیت کردن، خوار کردن و بیادبی کردن» است. در اصطلاح حقوقی، توهین عبارت است از «هر رفتاری که موجب هتک حیثیت و اعتبار دیگری شود». توهین میتواند به صورت گفتاری، نوشتاری، عملی یا نمادین باشد.
قذف در لغت به معنای «انداختن، گذاشتن و رها کردن» است. در اصطلاح حقوقی، قذف عبارت است از «نسبت دادن زنا یا لواط به دیگری». قذف میتواند به صورت گفتاری، نوشتاری یا کنایه باشد. تفاوتهای توهین و قذف را میتوان در موارد زیر خلاصه کرد:
- موضوع توهین: توهین میتواند به هر چیزی که موجب هتک حیثیت و اعتبار دیگری شود، مربوط باشد. قذف اما تنها به نسبت دادن زنا یا لواط به دیگری مربوط میشود.
- نحوه اثبات توهین: توهین میتواند با شهادت شهود، اقرار متهم، علم قاضی یا سوگند شاکی اثبات شود. قذف اما تنها با اقرار متهم یا چهار شاهد مرد قابل اثبات است.
- مجازات توهین: مجازات توهین در قانون مجازات اسلامی، حسب مورد، حبس، جزای نقدی یا شلاق است. مجازات قذف نیز در قانون مجازات اسلامی، حسب مورد، هشتاد ضربه شلاق یا تا هفتاد و چهار ضربه شلاق است.
نمونههایی از توهین عبارتند از:
- خطاب قرار دادن دیگری با الفاظ رکیک و زشت
- نسبت دادن بیماریهای جسمی یا روانی به دیگری
- بیان سخنان توهینآمیز در مورد دین، مذهب، قومیت یا ملیت دیگری
نمونههایی از قذف عبارتند از:
- گفتن این که فلانی زناکار است یا لواط میکند
- گفتن این که فلانی فرزند زنا است
- گفتن این که فلانی در خانوادهای فاسد بزرگ شده است
چگونگی پیگیری توهین و افترا در رسانه ها
- در رسانه های جمعی، ممکن است اتهاماتی علیه افراد مطرح شود که ممکن است جنبه توهین یا افترا داشته باشد.
- در خصوص رسانه های مطبوعاتی، قانون مطبوعات، حقوق فرد متضرر از این اتهامات را مشخص کرده است.
- بر اساس ماده 23 قانون مطبوعات، فرد متضرر می تواند ظرف یک ماه، پاسخ اتهامات را به صورت کتبی به نشریه ارائه دهد و نشریه موظف است پاسخ را در همان صفحه و ستون و با همان حروف که اصل مطلب منتشر شده است، به چاپ برساند.
- بر اساس ماده 30 قانون مطبوعات، انتشار مطالب توهین آمیز یا افتراآمیز، جرم محسوب می شود و مدیر مسئول نشریه، به مجازات محکوم می شود.
- در خصوص رسانه های صوتی و تصویری، هیچ قانون مشخصی در این زمینه وجود ندارد.
- بر اساس ماده 697 قانون مجازات اسلامی، افترا عبارت است از نسبت دادن امری که مطابق قانون جرم محسوب می شود، به دیگری، بدون اینکه صحت آن را بتوان ثابت کرد.
- در صورتی که فرد متضرر از افترا شکایت کند، شاکی باید بتواند صحت آن را ثابت کند.
- بر اساس ماده 608 قانون مجازات اسلامی، توهین به افراد، از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک، جرم محسوب می شود و مرتکب به مجازات شلاق یا جزای نقدی محکوم می شود.
- در صورتی که فرد متضرر از توهین شکایت کیفری کند، دادگاه باید با توجه به عرف جامعه، زمان و مکان و موقعیت طرفین، تعیین کند که آیا توهین صورت گرفته است یا خیر.
داشتن وکیل کیفری مناسب تهران برای توهین و افترا، به خصوص در مواردی که اتهامات جدی باشد، ضروری است. وکیل کیفری می تواند به شما در موارد زیر کمک کند:
- بررسی پرونده و تعیین اینکه آیا توهین یا افترا صورت گرفته است یا خیر.
- جمع آوری مدارک و شواهد لازم برای اثبات ادعای شما.
- مشاوره در مورد حقوق و گزینه های شما.
- نمایندگی شما در دادگاه.
اگر شما یا یکی از عزیزانتان به اتهام توهین یا افترا متهم شده اید، توصیه می شود که از یک وکیل کیفری باتجربه کمک بگیرید.
در اینجا چند دلیل وجود دارد که چرا داشتن وکیل کیفری برای توهین و افترا مهم است:
- وکیل کیفری می تواند به شما کمک کند تا از حقوق خود دفاع کنید. قانون پیچیده است و ممکن است ندانید که چگونه از خود در برابر اتهامات کیفری دفاع کنید. یک وکیل کیفری می تواند به شما کمک کند تا از حقوق خود آگاه شوید و از آنها دفاع کنید.
- وکیل کیفری می تواند به شما کمک کند تا پرونده خود را جمع آوری کنید. جمع آوری مدارک و شواهد لازم برای اثبات ادعای شما می تواند یک فرآیند دشوار باشد. یک وکیل کیفری می تواند به شما کمک کند تا مدارک و شواهد لازم را جمع آوری کنید و آنها را به طور موثر در دادگاه ارائه دهید.
- وکیل کیفری می تواند به شما کمک کند تا در دادگاه ظاهر شوید. حضور در دادگاه می تواند یک تجربه استرس زا باشد. یک وکیل کیفری می تواند به شما کمک کند تا در دادگاه ظاهر شوید و از خود دفاع کنید.
اگر شما یا یکی از عزیزانتان به اتهام توهین یا افترا متهم شده اید، توصیه می شود که از یک وکیل کیفری تهران باتجربه کمک بگیرید.
بدون دیدگاه